I to jest płyta Numer Dwa jak do tej pory ... niemal tak ciekawa i tak dobrze zagrana, jak 'włoska'.
A może i ciut lepsza ... :)
Bo naprawdę pysznie grają, bezbłędnie czytają i stosują ten francuski idiom. Wysmakowane granie na najwyższym poziomie ... przypominające ucztę Vattel'a! :)
Odkryciem jest dla mnie "Dialog klawesynu i wiol (tutaj akurat skrzypiec)" Geoffroy'a - chyba wcześniej nie słyszałem, a przede wszystkim niezwykłe wykonanie 'Tombeau de Monsieur Lully' Rebela.
Wzbogaciłem się o:
OdpowiedzUsuńAci, Galatea e Polifemo - Roberta Invernizzi, La Risonanza, Fabio Bonizzoni
zamówiłem:
Ottone - The King’s Consort i Robert King
cóż, limit styczniowy wyczerpałem, ale luty za pasem...
"Aci.." zazdroszczę - nie mam i nadal nie znam - popędzę się, tym bardziej, że ich cykl kantat włoskich - bajeczny :)
OdpowiedzUsuńA "Ottone" - w sumie jedyne porządne nagranie - dobrze, że King znowu nagrywa.