W końcu przyszedł czas na tę płytę... Wstyd po prostu. Po wielokroć wstyd... Raz, że słucham jej od ponad miesiąca, dwa - że to taka kapitalna muzyka, trzy - że pies z kulawą nogą jej nie uświadczył na polskich płytach i w polskich salach koncertowych.
Bo to jest wybitna muzyka, zarówno koncert, jak i symfonia - żadnego wstydu Dobrzyńskiemu nie przynoszą - wprost przeciwnie! Potwierdzili to już ... Anglicy (!!!) z Hyperiona, teraz - znowu Anglicy ... dzięki Bogu jednak do nagrania zaprosili polskich wykonawców.
Że koncert jest rewelacyjny - już pisałem przy okazji płyty NIFCh z Howardem Shelley'em.
Jest i naprawdę można go słuchać na okrągło. Jeden z ciekawszych, przyjemniejszych romantycznych koncertów.
Ale i Symfonia - przednia! Rozpoczęta w 1834 roku - z podtytułem "Symfonie charakterystyczna w duchu polskiej muzyki"! Słychać mocny wpływ Mendelsohna, ale przede wszystkim słychać poloneza, mazurka ('Minuetto alla Mazovienna'!), kujawiaka ... no i tego bajecznego 'Albośmy to jacy tacy' krakowiaka w ostatniej części ... ('Finale alla Cracovienna'! CracoVIENNA!!! :)) Miód!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz