Bach – Secular Cantatas, Volume 3 - Bach Collegium Japan, Masaaki Suzuki [12-14 sierpnia 2013]

Pyszna płyta! Słucham drugi wieczór z rzędu - mimo sypiących się powoli słuchawek - można naprawdę ubolewać, że Suzuki nie skorzystał ani razu z Joanne Lunn, nagrywając swój cykl kantat sakralnych ...

Bach - Johannes Passion - Polyphony, OAE, Stephen Layton [11 sierpnia 2013]



Coś mi się zdrowo pomerdało ... Jak zobaczyłem okładkę tej płyty, byłem przekonany, że właśnie to nagranie SJP jest w tym roku nominowane do Gramophone Awards...

A to nie to. To płyta Dunedin Consort z Johnem Butt'em .... 

I tym razem nie sposób nie przyznać recenzentom "G" racji. (Poza tym - tegoroczny zestaw nominowanych nagrań - przynajmniej w 'dawnych' kategoriach ... naprawdę nadzwyczajnie jest przyzwoity...)

A to jest niezwykle przyzwoite, naprawdę bardzo dobre wykonanie. Ewidentnie jednak wydane za późno.

Czy wnosi cokolowiek nowego ponad to, co np. pokazał Gardiner? Suzuki? Świetnie zagrane i świetnie zaśpiewane - złego słowa. Jest "nerw", jest dramat ... Ale to już było. 

Ale jeszcze raz posłucham - dzisiaj wieczorem (14.08); może łażenie między półkami w Auchan w niedzielne przedpołudnie to nie są idealne okoliczności?

{Slucham w świąteczny - 15 sierpnia - poranek; i czytam fragmenty recenzji na stronie Hyperiona; w końcu też czytam książeczkę. Przy okazji - nieskończone brawa dla H, że publikuje wszystkie książeczki w PDF na swojej stronie!}

Ian Bostridge jako Ewangelista, Neal Davies jako Jezus, Carolyn Sampson (!), Iestyn Davies (!), Roderick Williams jako Piłat... I jednak potwierdza się, że niektórych rzeczy w byle-warunkach słuchać po prostu nie wolno. I już. Bo uczciwie muszę dodać jeszcze jedno określenie - to jest nagranie wybitne. O nieokreślony błysk wolę Butt'a - bo tam od razu zabrakło mi tchu i odjęło mowę.