Durna pała ze mnie - ale płyta piękna! Słuchałem jej nieco ponad pół roku temu i ciepło tutaj pisałem. Ale naprawdę była taka dobra! Zostawiłem ją na J3 "na zaś" i długo - jak widać - nie trzeba było czekać. Pyszny kawał barokowej kameralistyki - w wybitnym wykonaniu. Tych nieco lat, jakie minęły od nagrania - 1996 - zupełnie niczego jej nie ujmują. Tak dobrze to mało który zespół dzisiaj gra. Po płycie chęć przyszła na handlowskie "Recorder Sonatas".... to będą mecyje!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz