To jest chyba ta płyta, której wcześniej nie mogłem namierzyć! Ewidentnie to od niej musiało się zacząć!
5. koncert jest fantastyczny - podobnie, jak Wariacje na dwa fortepiany. Tu jest to wszystko, co w muzyce Tveitta urzeka - solidny i nieprzesadzony eklektyzm - różnych wpływów się nie wstydzi ale tak kapitalnie je przetwarza, podlewając norweskim sosem, że nie tak prosto je wyłapać. I nagranie jest bajeczne - to jedno z tych, które pokazują, jak daleko w tyle - pod wym względem - BIS zostawiło konkurencję. Grają fantastycznie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz