Dobrych kilka tygodni zimowała ta płyta na J3, ale się doczekała.
Nie przepadam za Pergolesim - nie przepadam (w znacznej mierze) za tym wszystkim, co zaczyna się w muzyce w tym czasie, i w sporej części z osobą Pergolesiego się wiąże. Nie porywa mnie ten styl i język.
Chociaż trzeba przyznać, że wykonanie jest - jak zwykle tutaj - na najwyższym poziomie.
Ale całość zostawiła mnie naprawdę letnim - i nie tylko dlatego, że chwilę wcześniej słuchałem Steffani'ego Fasolisa. Muszę do tej płyty jeszcze wrócić.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz