No, no ... Trzeba się nazywać "Stephen Hough" by nagrać obok siebie koncerty Schumanna i Dvoraka! Ba! Trzeba mieć sporo odwagi - jak widać - by w ogóle koncert Dvoraka nagrać.
W sumie szkoda, że ta płyta nie ukazała się w tej genialnej Hyperionowskiej serii "Romantic Piano Concertos" - pasuje do niej znakomicie.
Bardzo przyjemny jest ten koncert Dvoraka. Słychać - oj! szczególnie w porównaniu z Schumannem słychać - jak nieporadnie władał fortepianem. Że nie był kompozytorem szczególnie 'fortepianowym" - wiadomo, ale jakie tam są smakowite partie orkiestrowe! Takie "wełtawsko-morawskie" klimaty niemal w każdej części! Od razu przypomina się, za co tak lubi się jego symfonie czy poematy, czemu jego kameralistyka jest najwyższej próby. Sporo ty naprawdę przedniej muzyki, nawet jeśli niekoniecznie z fortepianem w roli głównej.
Koncert Schumanna to całkiem inna historia. RS był akurat kompozytorem wybitnie "fortepianowym". I napisał - bez dwóch zdań - jeden z najpiękniejszych koncertów na ten instrument. Koncert niemal kompletny, w zasadzie - genialny. I tyle.
I Stephen Hough gra go naprawdę znakomicie, a orkiestra z miasta "Peaky Blinders" prowadzona przez niebywale szybko (zasłużenie) wschodzącą gwiazdę dyrygentury - akompaniuje porywająco.
Niezwykle ciekawa i zaskakująco dobra płyta.
I dwa - dosyć różne - spojrzenia na tę płytę ...)
(http://www.gramophone.co.uk/review/dvo%C5%99%C3%A1k-schumann-piano-concertos-0)
(http://www.musicweb-international.com/classrev/2016/Apr/Schumann_PC_CDA68099.htm)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz