Ależ okładka ...
Tym razem gardinerowska pielgrzymka odwiedza opactwo w Ambronay, dzieje się to 24 września 2000 roku.
Kantaty - nieco mniej spektakularne od okładki, i mniej od tych ze zbioru z vol 22-go.Ale tutaj JEG ani nie jest winien ani nie jest w stanie wiele poradzić. Co nie zmienia faktu, że słucha się ich z wielką przyjemnością. Z równie wielką czyta eseje w książeczce. Swego rodzaju "Dziennik Pielgrzymki". To naprawdę fascynujące teksty - o kantatach, o Bachu itd. to chyba nawet w genialnym cyklu Suzukiego i jego BCJ TAK napisane nie było.
I przez to głównie w końcu kupiłem całkiem niedawną książkę JEGa "Bach. Music in the Castle of Heaven". Zacieram ręce.
Bardzo ciekawa recenzja w NYT:
(http://www.nytimes.com/2013/12/04/books/bach-music-in-the-castle-of-heaven-by-john-eliot-gardiner.html?_r=1)
Zostawiłem ten album na nieco dłużej - słuchałem niemal przemiennie z jedną jedyną płytą z vol 15. Ale się zrobił bachowski weekend.
Ależ to mądra i spójna interpretacja. W niczym nie zagrożona jest pozycja Suzukiego - bo to jest właśnie "inna" interpretacja, inna wizja. Ale jak wciągajaca...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz