Ho, ho! Zaczyna się znakomicie! Już pierwsze takty Fantazji Chromatycznej zapowiadają bardzo ciekawą płytę. Pełne, głębokie i mocne brzmienie klawesynu, ciekawe granie ... świetna robota nagraniowców ... A wszystko dopiero przede mną ....
SD gra na dwu-klawiaturowym instrumencie z 2000 roku - co ciekawe: kopii instrumentu jedno-klawiaturowego - wykonanego w Hamburgu w 1710 przez Johanna Christofa Fleischera.
Hmm. słuchałem tej płyty dwukrotnie przez niemal całe popołudnie pół wieczoru .... i, niestety, sporo na początku obiecuje by obietnicy w końcu nie spełnić. To jest dobra i solidna płyta ale wszystko to już słyszałem w lepszych wykonaniach. Z ręką na sercu nie poleciłbym jej nad konkurencję.
Instrument, który ciekawie brzmi w Fantazji, zawodzi jednak w pozostałych utworach. A ręka SD zdaje się być stanowczo zbyt ciężka ... Brakuje mi tu finezji, wdzięku, tanecznego rytmu - tego wszystkiego, co mają suity wiolonczelowe Davida Watkina!!!
Nie mogę się doczekać aż zacznie nagrywać Bacha Mahan Esfahani ....
Niestety - nie zawsze najlepszy choćby akompaniator (członek większego zespołu) bywa równie dobrym solistą. That's the case...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz