Bardzo ciekawa i bardzo dobra płyta. Może nie do tego stopnia co wcześniej opisana z muzyką Charpentiera ale ... Coraz ciekawiej brzmi LCS - orkiestra naprawdę już niczym nie odbiega od LAF czy MdL. Szczególne brawa dla wszystkich smyczków - miejscami po prostu przeszywające na wskroś, poruszające i wzruszające granie. Muszę wyciągnąć z półki to słynne nagranie z bosonogim WCh na okładce:
i porównać. To była trzecia z kapitalnej krótkiej serii francuskich motetów - po Mondonville'u i Rameau.
Ciekawe, jak wypadnie porównanie - choć program zupełnie inny.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz