Musorgsky/Prokofiev: Pictures, Sarcasms & Visions - Steven Osborne [7 marca 2013]

SO nie jest moim ulubieńcem jeśli chodzi o pianistyczną 'stajnię' Hyperionu. Mam kilka płyt, żadna nie wywarła na mnie takiego wrażenia, bym stawiał go obok Hamelin'a, Hough'a, czy Hewitt.
I ta jest dokładnie taka sama. Szkoda, bo 'Obrazki' to tak kapitalna rzecz. Trudno uwierzyć, że Osborne'owi one nie wychodzą!
A w częściach spokojniejszych - lirycznych wręcz - po prostu zawodzi. W innych - w sumie - też zawodzi.
Po prostu rozczarowujące wykonanie - trudno uwierzyć, jak się czyta brytyjskie recenzje....
Czy faktycznie chodzi o to samo nagranie?!
Nic dziwnego, że Hyperion publikuje je wręcz 'in extenso' ...
http://www.hyperion-records.co.uk/dc.asp?dc=D_CDA67896&vw=dc
Jeden fragment z recenzji 'Gramophone':
"Returning to the Musorgsky (the chief offering in this recital), this may well be the most lucid and musicianly Pictures on record."
ŻE JAK??? ŻE CO???!!!

Styl SO bardziej pasuje do Prokofieva - i choćby "Sarkazmy" brzmią dużo lepiej ("Wizji" jeszcze nie słuchałem)
Tam, gdzie SP traktuje fortepian jak instrument perkusyjny, SO sprawdza się idealnie. Może po prostu bardziej współczesna muzyka lepiej mu pasuje?
Póki co - rozczarowujące doświadczenie.
Inna sprawa, że iTunes jakoś marnie konwertuje CD do MP3 - muszę zrobić przyzwoite FLACs innym narzędziem.

Jeszcze jeden kwiatek:
"An ideal blend of fidelity to the score with a subtle and distinctive rather than overbearing musical personality."
No .. jeśli to jest eufemizm na nijaką bladość interpretacji - trzeba przyznać że całkiem udany.

Ciekawe jak to samo ("Obrazki") wyszło Alice Sara Ott ...