Co tu mamy... Na pierwszej płycie koncerty na róg Telemanna, Fascha, Heinichena i Nerudy; na drugiej - trzy kantaty Bacha: BWV 143, 14 i 51.
NBCL - na pierwszej płycie w całości po dyrekcją Maxa Pommera - to orkiestra moich muzycznych początków! Płyt wydanych przez Eternę zebrałoby się pewnie niezłe naręcze... I to jest ewidentnie eternowska produkcja - nagrania pochodzą z lat 1983-84; a ta płyta to edycja Capriccio z 2003 roku.
No ... i jest to głównie taka sentymentalna ciekawostka, bo takie granie tego repertuaru już na nikim dzisiaj specjalnego wrażenia nie robi. Tym bardziej produkcja i cała ta nagraniowa robota. Róg Guttlera jest za bardzo wyeksponowany - dałbym głowę, że on gra na trąbce! (i na dodatek współczesnej!).
Koncerty przechodza bez echa - ale posłucham ich raz jeszcze - kantaty w sumie jeszcze gorzej. Podobny problem z ekspozycją ma Monika Frimmer w kantacie 51. Ciężko się tego słucha.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz