Płyta dopiero zaczynam słuchać, ale już próbowałem doczytać cierpliwie do końca tekstu w książeczce.
Niestety- w wersji polskiej po prostu się nie da. Szkoda wielka, że ani dyrygent, ani ktokolwiek z wytwórni, nie przekonał Zofii Dobrzańskiej-Fabiańskiej, że takie teksty powinno się pisać zupełnie inaczej. Że nie jest to referat na kolejny Europejski Kongres Muzykologiczny, tylko krótki, popularyzatorski esej dla 'zwykłych' melomanów. Świetnie rozumiała to tłumaczka na angielski - meloman zagraniczny nie powinien się poczuć 'taki tyci' że niczego z tego nie rozumie.
Szkoda tym większa, bo ta płyta to naprawdę niezwykłej rangi wydarzenie. I także Pani Zofii trzeba za nią w podzięce przypaść do kolan!
Otwiera całą serię (już cztery płyty) nagrań The Sixteen muzyki powstałej na królewskich dworach polskich Wazów. Obok Pekiela, osobną płytę na Górczycki, a dwie kompozytorzy włoscy, których Wazowie sprowadzali do Krakowa i Warszawy w ilościach wręcz hurtowych!
W roku śmierci Pękiela - 1670 - jego niemalże rówieśnik - Lully skomponował "Mieszczanina szlachcicem", rok później - genialną "Psyche", podwaliny swojego stylu w zasadzie do tego czasu stworzył. Warto o tym pamiętać słuchając tej płyty. Bo myśmy ('myśmy'!) w zasadzie dopiero się muzycznie ponownie narodzili. I ze wszystkim (muzycznie!) byli o dobre pokolenie do tyłu. W kolejnym stuleciu - dzięki Sasom - było już dużo lepiej. A potem - tę historię niemal wszyscy znają.
Otwierająca płytę Missa a 14 jest wręcz rozczarowująco staroświecka, i trochę też - wtórna. I tak sobie ciekawa. Zdecydowanie więcej się dzieje - i dużo lepiej się słucha! - Missy La Lombardesca!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz