Trend - jak widać wyżej - staje się powszechny. Ładne buzie na okładki! Chandos nie gorszy ...
No ... niech będzie. Widać i Ch. też chce mieć swoją "Alice Sara Ott".
Muzyka R. na fortepian solo jakoś nigdy mnie specjalnie nie poruszała. Także bez większego echa przeszły (niemal "mimo uszu") i Moments musicaux, i Etudes-tableaux. Znacznie ciekawsze są Wariacje nt. Corellego - nawet jeśli lwia część zasług przypada właśnie AC!. Rachmaninow jednak niezwykle ciekawie opowiada swoją wersję słynnego tematu - a Xiayin Wang bardzo solidnie to interpretuje.
Naxos wydał płytę XW z kompozycjami Skriabina - to może być ciekawa rzecz. Panna Wang wygląda na osobę obdarzoną 'muzycznym pazurkiem' (Wariacje to potwierdzają), w innym repertuarze może wypaśc dużo lepiej. Ten neo-romantyzm w wielkoruskim sosie Rachmaninowa jednak jest juz nieco passe....
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz