Bachowski wieczór co się zowie ...
Trzy jakże inne, a jakże dobre i ciekawe płyty. I jakże - przynajmniej dwie z nich - kontrowersyjne.
Po kolei.
Ulubiona skrzypaczka spotyka się z ulubioną 'dawną kapelą' szefów wytwórni Hyperion.
Dostajemy tutaj pięć koncertów BWV: 1041, 1042, 1055, 1056 i 1052 (trzy ostatnie odtworzone z oryginalnych bachowskich transkrypcji na klawesyn z orkiestrą).
AI zachwyca od samego początku! Przecudne jest brzmienie jej skrzypiec, przecudna gra, niewiarygodna lekkość i precyzja! Trochę goni, chociaż nie przesadnie, ciąży jej może Ale .. zaraz, zaraz ... co oni grają - Bacha czy Vivaldiego???
Skąd ta lutnia, która - na dokładkę - miejscami brzmi jak gitara???
Niezbyt to przypomina 'klasyczne' wykonania koncertów JSB ... ale to intryguje i wciąga! W końcu jest rzeczą znaną, że Bach poważał AV i inspirował się jego koncertami. Można zatem sobie nieco pofolgować i zagrać Bacha przyprawionego ma modę włoską. Taki Bach 'a la maniera italiana' może być nieco dyskusyjny jak ale fantastycznie się tego słucha. Arcangelo to naprawdę grupa wybitnych muzyków! Razem z AI nagrali płytę znakomitą.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz