Trochę przez przypadek ta płyta tutaj - na JP3 zapodziała się pierwsza część .. .w sumie wyszedł całkiem ciekawy przerywnik. Kolejny raz w dracznej kolejności - 3, 5 i 1 koncert na początek! Ciekawe skąd takie koncepty? Płyta arcyciekawa - Kuijken wywraca nieco do góry nogami cały koncept wykonawania BC. Pierwsze dwa wykonuje w manierze 'one-on-a-part', jaką od kilku lat stosuje w kantatach. I choć nagranie jest raczej 'chłodnawe' - w niczym niepodobne do Goebla, Alessandriniego czy choćby nowego Gardinera - ale ma jakąś taką flamandzką głebię. Czy może - północną. Słuchać, że Kuijken myśli o tym, co gra i w dużej części "gra" rozumem. W 3. sprawdza się to kapitalnie, w 5. chyba daje się nieco ponieść temperamentowi klawesynisty - Ewalde Demeyere (warto zapamiętać).
Druga część się rychło odnalazła - dosłuchałem do końca. Z pozostałych trzech koncertów 2. robi najlepsze wrażenie. 4 i 6 ... jakieś niemrawe.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz