Zacząłem słuchać całkiem w ciemno, bez pojęcia KTO gra - no opisałem APEów...
Pierwsze dwa koncerty i miałem dosyć - za wolno, za "płasko", nudno. Bez porównania z wcześniej słuchanym nagraniem AAMB. Ale przy koncercie trzecim znacznie się poprawiło. Kompletnym zaskoczeniem była zagrana pod koniec pierwszej płyty Sonata na flet. Potem wyszło na jaw, że to jest jedno z tych legendarnych nagrań ... Poza Bruggenem, Sigiswaldem i Wielandem Kuijkenami, i Leonhardtem jest tam jeszcze Paul Dombrecht. Nagranie z roku 1980 ... Hiper-klasyk, śmietanka 'dawnego' wykonawstwa, muzycznie wychowawcy niemal wszystkich liczący się dzisiaj muzyków.
Ale od koncertu trzeciego jest już wyłącznie lepiej. Miło się słucha Sigiswalda K., Leonhardt czaruje w piątym koncercie ... ale i tak to nie jest moje ulubione nagranie BC. W tych zawodach AAMB górą!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz