[10 kwietnia!] Posłuchałem tej płyty po raz kolejny - równo miesiąc później od pierwszego razu.
I to jest po prostu: REWELACJA!
Arcy-piekna i arcy-ciekawa płyta! Znakomicie zaśpiewana (Raphaela Kennedy) i głowy nie dam, czy nie jeszcze lepiej zagrana. Utwory instrumentalne Buxtehudego po prostu zachwycają! A przy 'Passacaglia' BUX WV 161 po prostu mnie zatkało...
Da Pacem - kompletnie nie pamiętam abym kiedykolwiek ich wcześniej słuchał - do mały ensemble kierowany przez samą RK i organistę Pierre-Adriena Charpy; w składzie skrzypce x 2, viola basowa, teorban, klawesyn i organy. Dla zespołu - a już szczególnie dla P-AC brawa tym większe, że utwory instrumentalne to transkrypcje oryginałów skomponowanych na organy. Brzmią - pysznie. Fascynacja Buxtehude'go 'stylus fantasticus' widoczna jest jak na dłoni, a efekty są bajeczne!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz