Magia. (tyle po pierwszym przesłuchaniu...)
Od razu przypomina mi się płyta Władysław Kłosiewicza .... którą nieoceniony merlin.pl klasyfikuje jako "Pop > zagraniczny pop" .... (śmiać się czy wyć...?)
Wklejam na wypadek gdyby HM miała jakiekolwiek "ąsy" co do pierwszeństwa:
lub prawników niczym Akademia od pożal-się-Boże-Oskarów ....
I siurpryz jaki - płyta WK jest na Spotify! To będzie zabawa... Ale nieco później....
Jest magia - naprawdę ... Ale to płyta, do słuchania której konieczny jest spokój i wręcz idealna cisza. Taka w sam raz noc z dobrą książką...
Jest tu i Froberger, i JCF Fischer (koniecznie muszę posłuchać nagrań Luca Beausejour'a!!!) - w porządnej dawce na Spotify, Louis Couperin, D'Anglebert i wreszcie - Clerambault i Muffat! Wielkie brawa już za sam wybór poszczególnych utworów!
Tak - nad wyraz precyzyjnie - pisze o płycie w 'Guardianie' Tim Ashley (wklejam w całości - bo warto):
"
Andreas Staier's extraordinary new album examines cults of melancholy in 17th-century keyboard music. It's not primarily a study in pathology. Baroque concepts of melancholy embraced not only what we would classify as depression, but also a series of emotional responses to ideas of mortality, mutability and transience. The influence of such imagery on composers like Clérambault and D'Anglebert in France, and Froberger and Fischer in Germany, resulted in a style rooted in melodic fragmentation, extreme harmonic suspension and rhythmic dissolution. Much of this music sounds as if it were written centuries after its time, though it inhabits very different territory from late Romantic self-indulgence or modernist bravado. Staier plays it all with wonderful commitment on a newly restored late 17th-century harpsichord.
"
http://www.theguardian.com/music/2013/mar/07/andreas-staier-passer-melancholie-review
I nieco dziwna recenzja z "G" na koniec...:
http://www.gramophone.co.uk/review/pour-passer-la-melancholie
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz