Jean-Philippe Rameau - "Naïs, Opéra pour la paix" - La Simphonie du Marais, Hugo Reyne [19-20 grudnia 2012]

Technikalia na początek - nigdy więcej oper z Quobuza w formacie WMA!

Albo raczej - nigdy więcej oper z nowej wytwórni Reyne'a ... Nie wiem co mnie kolejny raz podkusiło - J3 nie daje sobie rady albo z formatem albo wytwórnia źle przygotowała pliki. Raz przerwy są za długie, raz części nie tyle się kończą co po prostu urywaja - a kolejne zaczynają całiem od czapy.

Nagranie na żywo - z paryskiego Cite de la Musique z 6 kwietnia 2011 roku. Technicznie bez zarzutu, wykonanie - wyborne. Wierzyć się nie chce, że Rameau napisał "Nais" mając 66 lat! A tego samego 1749 roku ciachnął "Platee" i "Zoroastre"! Nie-by-wa-łe.

"Études" - Marc-André Hamelin (piano) [18 grudnia 2012]

Tak o tej płycie napisał recenzent "Gramophone" (Recording of the Month):
'Dear Marc-André, I begged and pleaded for Hyperion to keep this disc under wraps. But now that it's released, all of us composer / pianists have no choice but to go out of business. Isn't it enough for you simply to be the world's most proficient pianist? Do you also have to compose amazingly well for your instrument, and rewardingly so? Must you serve up some of the most witty, charming, entertaining and devastatingly effective piano music of your generation?'

??? Taki to od dobrych kilkunastu lat styl recenzencki 'G' - jeden z powodów by nie tracić na lekturę pieniędzy i czasu. Płyta jest wykonawczo fenomenalna - a na dodatek świetnie nagrana (ale to całkiem naturalna cecha solowych płyt Hyperiona). M-AHa uwielbiam za wszystko - także za to że jest normalnym człowiekiem, przystępnym, skromnym i bezpośrednim. Pianistą jest z zupełnie innej planety ... chociaż nie każdy repertuar mu pasuje. Na szczęście sam jest chyba tego świadomy i nie po wszystko sięga.
To są prawdziwe pianistyczne fajerwerki, inspirowane głównie Chopinem i Lisztem, a także wirtuozami XIX i XX wieku. Słychać, że Hamelin lubi jazz - bo inspiracje wirtuozami tego gatunku też tutaj są dostrzegalne.
Ale czy to równie wielka muzyka jest? Czy lepsza niż wzorce? Nie jestem pewien... Chociaż tej płyty na prawdę trzeba posłychać wiele razy...

Friedrich der Grosse (1712-2012) - Music for the Berlin Court - Akademie fur Alte Musik Berlin [14 grudnia 2012]

Aspekt rocznicowy tej płyty - aż do tej pory - przegapiłem! Co dziwne, skoro akurat czytam "Iron Kingdom" a tam o Fryderyku w tonacji wręcz dziękczynno-nabożnej! Aspekt - na domiar złego! - podwójnie rocznicowy - bo to 30-lecie AAMB! Jeśli się nie mylę - to ich debiut płytowy - dla enerdowskiej Eterny - powinienem mieć w piwnicy...
Akademia wraca do źródeł ...  Mamy tu dzieła Grauna - Johanna Gottlieba, Christopha Nichelmanna, CPE i samego Fryderyka. Bardzo dobra i bardzo ciekawa płyta. Takie dworskie, dostojne granie - bez włoskich ekscesów czy austriackich (w sumie też włoskiego pochodzenia) ekstrawagancji. Spijają ci wszyscy kompozytorzy muzyczne mądrości od Bacha i siłą rzeczy przerzucają pomost do Beethovena i mu współczesnych.
Odkryciem jest fantastyczny koncert na fortepiano Christopha Nichelmanna (1717-1762) - ucznia w szkole św. Tomasza w Lipsku samego JSB! Po przeprowadzce do Hamburga - studenta Kaisera, Telemanna i Matthesona! Przepyszny jest koncert na wiolę da gamba Grauna, jak zwykle smakowity jest CPE - symfonia Wq 183 to perełka.

Vivaldi - Concerti Nuova Stagione - Amandine Beyer, Gli Incogniti [11-12 grudnia 2012]

Pyszna płyta .. Wklepuję numery koncertów na wszelki wypadek - zakup z Quobuz'a, nim wszystko wpiszę na wspólną katalogową listę, sporo wody upłynie...

A zatem RV: 808 (skrzypce & organy), 420 (wiolonczela), 431 (flet poprzeczny), 194 (skrzypce), 440 (znowu flet), 403 (wiolonczela), 235 (skrzypce) i 517 (skrzypce & organy). Dwie światowe nagraniowe premiery! (808 i 194)

I tak jak niezwykle mi się podobały Cztery Pory w tymże wykonaniu - tutaj też nie sposób pisać o tej płycie inaczej jak "ochami & achami".

Były już takie płyty - ot, choćby genialne nagrania Europa Galante - nagrywana przez świetny zespół, prowadzony przez niezwykle dobrego skrzypka (i muzycznie 'charyzmatycznego'!). Okazuje się, że to świetnie działa, że taki prawdziwy Lider nie tylko potrafi ustąpić pola ale także ciągnie za sobą innych. Prawdziwy Lider ... rzecz jasna. Fabio Biondi ma w tym już wprawę - ta sama sztuka udaje się też Amandine Beyer. Soliści poszczególnych koncertów błyszczą równo i współtworzą znakomity klimat tej płyty.

"Trav'ling Home - American Spirituals 1770-1870" - The Boston Camerata, Joel Cohen [7-10 grudnia 2012]

Marais Marin - Pieces de Caractere - Duftschmid, Boysen, Hammerle [6-7 grudnia 2012]

 

Przepyszna płyta ... niemal jak te truskawki z okładki ułożne na jakimś wspaniałym musie.

Panowie grają wybór z "Suity w guście cudzoziemskim" MM z IV księgi Pieces de viole z 1717 roku. Na koniec serwują - deser nad deserami - dwa utwory z księgi II-giej, w tym 'Les Folies d'Espagne'. Ciekawy jest skład - bo Thomas Boysen gra na teorbanie i na gitarze. Miejscami brzmi to przecudnie.

Lorenz Duftschmid jest wielkiej klasy gambistą - wystarczy popatrzeć z kim koncertował i z kim nagrywał. Ma niezwykle miękką rękę i ciepłe brzmienie. Nawet tak znane z wykonań Savalla - La Reveuse i La Badinage - pod palcami LD brzmiąinaczej ...  Jego wiola ani razu nie brzmi agresywnie, nie atakuje strun bez potrzeby. Jest dworsko dostojny - mógłby spokojnie grać z MM dla Ludwika XIV. Świetny esej w książeczce! Dawno tak ciekawego nie czytałem!

"La Spagna - Music at the Spanish Court" - Amsterdam Loeki Stardust Quartet [4-5 grudnia 2012]

Relatywny staroć - jak się okazuje - a byłam pewien, że i płyta nowsza, i wytwórnia całkiem inna.

A tu, proszę - L'Oiseau-Lyre z roku 1996!

Ale płyta jest naprawdę fascynująca! Czterech sympatycznych Holendrów grających w sumie na 19 różnych fletach prostych! Grają kompozycje głównie kompozytorów hiszpańskich powstałę między końcem XV a połową XVII wieku. Cabezon, Victoria, Ortiz ... Arauxo ... ale także Ockeghem - tylu znam i kojarzę.

{nie wyrabiam ... problem nie tylko z pisaniem ale też ze słuchaniem - taraz napatoczyłą się edycja na 40-lecie "Machine Head" Purpli ... no nie sposób było przejść "mimo"...}

Bach - Inventionen und Sinfonien, Franzosische Suite V - Till Fellner [3-4 listopada 2012]

Bajeczna płyta ... I wcale nie tylk dlatego, że dawno nie słyszałem Bacha granego na fortepianie.

To jest po prostu znakomita płyta! Till Fellner jest jakby stworzony do grania Inwencji, jakby urodził się do grania Bacha tropiącego ślady wielkich francuskich klawesynistów. Genialny w miniaturze i w formie para-tanecznej.

Purcell - Harmonia Sacra - Rosemary Joshua, Les Talens Lyriques, Christophe Rousset [3 grudnia 2012]

{Nie wyrabiam się z odnotowywaniem tych słuchanych płyt. Niby ten listopad to dla Polaków niebezpieczna pora ale w grudniu też jakoś nie lżej ... będę się starał! Purcell Rousseta (bo zakładam, że on gra na klawesynie) cudowny!!!}

The Medici Harpsichord Book - Aapo Häkkinen [29 listopada 2012]

"Out of Russia" (Stravinsky, Schnittke, Lourié) - Gidon Kremer, Philharmonia Orchestra, Christoph Eschenbach [28 listopada 2012]

Debussy - Nocturnes; Ravel - Daphnis Et Chloe Suite No. 2; Pavane; Scriabin - Le Poeme De L'extase - Abbado, Boston SO [26 listopada 2012]

Nic a nic to nagranie się nie zestarzało; naprawdę trudno uwierzyć, że Abbado prowadził Bostońską orkiestrę w dwóch lutowych odsłonach - w 1970 i 1971 roku. Brawa wielkie dla DG, że wznowił te nagrania na CD (dopiero w tym roku!). Płyta brzmi znakomicie. Wielka przyjemność od początku do końca. Cudne 'Nocurnes', magiczny 'Daphnis', wzruszająca 'Pavana' i zmysłowy 'Poemat'.

Bardzo ciekawy jest krótki esej dołączony do płyty. Okazuje się, że to właśnie po usłyszeniu 'Nokturnów' w wieku 8 lat (!) CA postanowił zostać dyrygentem. Że to nagranie jest jednym z pierwszych jakie BSO dokonała po przejściu do stajni DG - porzucając po ponad 50 latach RCA Victor!

Wielka Płyta.

Venturini - Concerti Da Camera - La Cetra, David Plantier [23 listopada 2012]

Niebywałe ... Francesco Venturini - urodzony ok. 1675 roku - zmarły w 1745 (co za pokolenie! JSB, GFH!!) - Flandryjczyk jak się okazuje ... nadworny muzyk na dworze w Hanowerze ... I niebywała muzyka! Fantastyczny melanż stylów włoskiego, francuskiego i niemieckiego. Słuchając tej płyty cały czas miałem w głowie kilka dni temu słuchane koncerty Graupnera. Jakaż różnica! Jak fenomenalna jest inwencja i kreatywność Venturiniego, jaka biegłość w poruszaniu się w tym muzycznym galimatiasie. Ta jedna płyta bije na głowę trzy z muzyką Graupnera. Chociaż ... może gdyby zagrałą te koncerty La Cetra, może zabrzmiałyby inaczej....

 

Nicola Matteis - "Ayres for the Violin" - The Arcadian Academy [22 listopada 2012]

"Music for Strings in the Republic of Venice 1615-1630" - Sonatori de la Gioiosa Marca [22 listopada 2012]

"Balli, Capricci, Stravaganze - XII. Century Italian Music for Strings" - Sonatori de la Gioiosa Marca [22 listopada 2012]

Zaczynam w końcu przegląd płyt na półkach. Wszystko przez koncert Il Tempio Armonico, któryż to zespół wykonał w piątkowy wieczór - 16.11 - w Lutosie tenże sam niemal repertuar. I wykonał go chyba jeszcze lepiej niż Sonatori! Czekam na płytę! Oj warto.
Ale nagranie Sonatori to jest najprawdziwszy Klasyk; jedno z tych, które ustawiło ten zespół na samym czele najciekawszych 'nowych' zespołów, które momentalnie stało się wzorcem. Wielka płyta, wspaniałe wykonanie - po prostu bajeczna płyta.

Bach - Johannespassion BWV 245 - The Monteverdi Choir, English Baroque Soloists, John Eliot Gardiner [21 listopada /13 grudnia 2012]

[13 grudnia 2012]
Wstyd ... niemal miesiąc mija jak posłuchałem tej płyty po raz pierwszy. I nie znalazłem nawet paru minut by o niej napisać ... A to jest naprawdę wybitne dzieło, prawdziwie Wielka Płyta. Głową można kiwać ze zdumienia, że Gardiner kolejny raz, po tylu latach!, z tak innymi muzykami i spiewakami, kolejny raz wznosi się na wyżyny. Głęboka, mądra, wprost przeszywająca interpretacja - 'przeszywająca' prostotą zastosowanych środków - niczym nie epatująca ale z umiarem tonująca dramat Pasji. "Mądra" i "ludzka" ...

Handel - Organ Concertos Op. 4 - Ottavio Dantone, Accademia Bizantina [16 listopada 2012]

Sprawdzę jeszcze raz - wierzyć się nie chce, że o tej płycie do tej pory nie wspomniałem.
Bo tak jak Egarr z AAM biją na głowę wszelką konkurencję i w Opusie 4, i w 7., tak Dantone wydaje się jednak nieco ciekawszy od Ghielmi'ego ... (o zgrozo...)
Chyba jednak nie pisałem ...

Widać o niektórych wybitnych nagraniach nie ma co kłapać i pisać byle czego. Bo to jest we wszelkich wymiarach wybitne. Nie wiem, czy do obrony jest powyża teza: Egarr - 1., Dantone - 2., Ghielmi - 3. ... To są tak różne wykonania .. różne instrumenty, różne składy, różne zespoły, soliści o tak odmiennych korzeniach i doświadczeniach! Każde jest wybitne na swój sposób - kapitalnie się wszystkie dopełniają. marzeniem byłyby trzy komplety Opusów 4 i 7 na półce - lub na dysku odtwarzacza. Bo trzeba mieć wszystkie trzy. Całą ta kolejność jest zatem funkcją czasu (chwili) i nastroju.
Egarr jest dosłownie o przysłowiowy "błysk szprychy" lepszy od pozostałych. Łapie za serce i autentycznie wzrusza - co biorąc pod uwagę oczywistą intencję GFH (by komponowały się z treścią oratorium!)

Christoph Graupner - Orchestral Works vol. 3 - Nova Stravaganza, Siegbert Rampe [15 listopada 2012]

Jednak najsłabsza część cyklu - na pocieszenie recenzja JvV:
http://www.musicweb-international.com/classrev/2010/Nov10/graupner_mdg34116282.htm

Pierwsza przypadł mi do gustu najbardziej, potem druga - ta na końcu. Chociaż słuchanie tej płyty po raz drugi i trzeci wywołuje dużo lepsze wrażenia.

Christoph Graupner - Orchestral Works vol. 2 - Nova Stravaganza, Siegbert Rampe [12 listopada 2012]

JvV zachwyca się tą płytą na M-W (recenzja post wcześniej) - ale część pierwsza jest jednak lepsza! Muzycznie jakby nieco ciekawsza.

Tu ciągle jesteśmy w kręgu Telemanna i Heinichena .... No, teraz także - Graupnera!

(vol. 3 już czeka - JvV też go zrecenzował - m.in. przepisując cały wstęp z poprzedniej recenzji :))!! Zobaczymy .... niestety - śladu recenzji vol. 1 na M-W nie znajduję...)